شب امد و اسمان ابی از خیل ستارگان صفا یافت

شب امد و باز مرغ شبگرد کوشید که بام اشنا یافت

شب امد و زهره ,دختر شب دامان عفاف را رها کرد

تا پیکر سیمگون بشوید در برکه ی اسمان شنا کرد

شب امد و غنچه های شب بوی در دست ظریف باد وا شد

تا زنده کند دماغ جان ها تسلیم تطاول صبا شد...!